اثرات آموزش بر شادی: دلالتهایی بر پارادوکس استرلین

مشگ ریز, مینا; نادمی, یونس; جلیلی کامجو, سید پرویز

doi:10.30465/jnet.2022.39981.1840

اثرات آموزش بر شادی: دلالتهایی بر پارادوکس استرلین

نوع مقاله : علمی- پژوهشی

نویسندگان

¹ کارشناس ارشد اقتصاد آموزش، گروه اقتصاد، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آیت الله بروجردی

² استادیار اقتصاد، گروه اقتصاد، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آیت الله بروجردی،

³ استادیار اقتصاد، گروه اقتصاد، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آیت الله بروجردی

10.30465/jnet.2022.39981.1840

چکیده

هدف از این مقاله بررسی چگونگی اثرگذاری آموزش بر شادی در کشورهای منتخب در حال توسعه و توسعه یافته در بازه زمانی 2016-2005 بوده است. بدین منظور با استفاده از روشهای پانل پویا و ایستا عوامل موثر بر شادی با تاکید بر شاخص‌های آموزش مدلسازی و برآورد شده است. نتایج برآورد مدل پژوهش در کشورهای منتخب در حال توسعه نشان داده است نرخ ثبت نام پیش دبستانی و نرخ ثبت نام ابتدایی تاثیر معنی‌داری بر شادی نداشته‌است اما نرخ ثبت نام متوسطه و نرخ ثبت نام دانشگاه تاثیر منفی و معنی‌داری بر شادی داشته‌است. نتایج برآورد مدل پژوهش در کشورهای منتخب توسعه یافته نیز نشان داده است نرخ ثبت نام پیش دبستانی تاثیری مثبت و معنی دار بر شادی داشته است که نشان دهنده توجه نظام آموزشی پیش دبستانی در این کشورها به ارتقای سطح شادی است اما نرخ ثبت نام ابتدایی، نرخ ثبت نام متوسطه و نرخ ثبت نام دانشگاه تاثیر معنی‌داری بر شادی نداشته‌اند. بنابراین در مجموع می‌توان نتیجه گرفت هرچه مقطع تحصیلی افراد بالاتر رفته است شادی افراد کاهش یافته یا حداقل بطور معنی‌داری تاثیری بر شادی نداشته است. یکی از دلایل این موضوع آن است که با افزایش تحصیلات شادی انتظاری فرد با شادی تحقق یافته وی شکاف بیشتری پیدا می‌کند زیرا ارتقای آموزش باعث افزایش سطح انتظارات فرد شده و در نتیجه چون شادی تحقق یافته متناسب با شادی انتظاری افزایش نمی‌یابد لذا می‌توان گفت که ارتقای سطح آموزش موجب کاهش بیشتر شادی می‌شود. این یافته می‌تواند دلالتی دیگر بر وجود پارادوکس استرلین باشد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Effects of Education on Happiness: Implications for the Easterlin Paradox

نویسندگان [English]

Mina Moshgriz ¹
Younes Nademi ²
Seyed Parviz Jalili Kamjoo ³

¹ Master of Science in Educational Economics, Department of Economics, Faculty of Humanities, Ayatollah Boroujerdi University,

² Assistant Professor in Economics, Department of Economics, Faculty of Humanities, Ayatollah Boroujerdi University

³ Assistant Professor in Economics, Department of Economics, Faculty of Humanities, Ayatollah Boroujerdi University

چکیده [English]

The purpose of this article is to investigate how education affects happiness in selected developing and developed countries in the period 2005-2016. For this purpose, using dynamic and static panel methods, the factors affecting happiness with emphasis on training indicators have been estimated. The estimation results in selected developing countries have shown that preschool enrollment rate and elementary enrollment rate have no significant effect on happiness, but secondary enrollment rate and university enrollment rate have a significant negative effect on happiness. The estimation results in selected developed countries have also shown that the preschool enrollment rate has a significant positive effect on happiness, which shows the attention of the preschool education system in these countries to improve the level of happiness, but the primary enrollment rate, secondary enrollment and university enrollment rates did not have a significant effect on happiness. Therefore, in general, it can be concluded that the higher the level of education of individuals has caused the lower the happiness of individuals or at least did not have a significant effect on happiness. One of the reasons for this is that with the increase of education, a person's expected happiness becomes more gap with his realized happiness, because the promotion of education increases the level of expectations, and as a result, because the realized happiness does not increase in proportion to the expected happiness, improving the level of education will further reduce happiness. This finding could be another indication of the existence of the Easterlin paradox.

کلیدواژه‌ها [English]

Happiness؛ education؛ developing countries؛ developed countries؛ panel approach JEL Classification: I31
I21
O57
C23

مراجع

افلاکی فرد، حسین و بزم، قاسم (1397). تأثیر گذاری فضای آموزشی در شادی و یادگیری دانش آموزان. مجله دستاوردهای نوین در مطالعات علوم انسانی، 1(2)، 57-43.

بحیرائی، الیا، شهیدی، شهریار و فتح آبادی، جلیل (1396). تأثیر آموزش مهارتهای مثبت اندیشی بر شادی کودکان. مجموعه مقالات ششمین کنگره انجمن روان شناسی ایران. روان شناسی معاصر ، (ویژه نامه)، 305 -308.

بختیار نصرآبادی، حسنعلی و پهلوان صادق، اعظم (1390). تأثیر سطح تحصیلات و آموزش برنامه شادی فوردایس بر افزایش نشاط. مجله مطالعات روان‌شناسی تربیتی. 9 (15)، 40-21.

برخوری، حمید، رفاهی، ژاله و فرح بخش، کیومرث (1388). اثر بخشی مهارت های مثبت اندیشی به شیوهی گروهی بر انگیزهی پیشرفت، عزت نفس و شادکامی دانش آموزان پسر پایه ی اول دبیرستان شهر جیرفت. فصلنامه علمی پژوهشی رهیافتی نو در مدیریت آموزشی، 2(5)، 144-131.

بهرامی، اعظم(1396). تأثیر آموزش والدگری مثبت مبتنی بر شادی بر خودکار آمدی دختران. مجموعه مقالات ششمین کنگره انجمن روان شناسی ایران، روان شناسی معاصر،12(ویژه نامه) 354 -358.

جعفری، محمد(1395). سنجش عوامل مؤثر بر شادمانی در کشور های اسلامی. پژوهش‌نامه‌ی اقتصاد کلان، 11(22)، 84-65.

صداقت کالمرزی، هانیه و زبیری، هدی (1399). نابرابری در توزیع درآمد و دلالت‌های پارادوکس استرلین. اقتصاد و تجارت نوین، 15(3)، 106-83.

صداقت کالمرزی، هانیه، فتاحی، شهرام و سهیلی، کیومرث (1400). آزمون پارادوکس استرلین در چارچوب فرضیۀ نفرین منابع: مورد مطالعاتی کشورهای عضو اوپک. فصلنامه مطالعات اقتصادی کاربردی ایران، 10(38)، 14-1.

کاوند، علی و نادمی، یونس (1400). درجه باز بودن تجاری و شادی در کشورهای منتخب در حال توسعه. مدلسازی اقتصادسنجی، 6(2)، 117-95.

مجیدی، طیبه، جعفری، پریوش و حسینی، محمد علی (1394). تاثیر آموزش مدیریت استرس بر شادی کارکنان سازمان بنادر و دریانوردی. صنعت حمل و نقل دریایی، 1 (3)، 62-58.

محمد زاده، پرویز، اصغر پور، حسین و منیعی، امید (1392). بررسی تأثیر درآمد بر شادی نیروی کار در ایران. تحقیقات اقتصادی،1(48)، 158-139.

نیاز آذری، کیومرث (1392). بررسی تأثیر شادابی و نشاط در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان متوسطه شهرستان ساری. دو فصلنامه مطالعات برنامه ریزی آموزشی، 2(3)، 57-35.

نیک جو، رویا، محمدی، راحله، اعتباری اصل، فرزانه، فرضی پور، شهلا و اعتباری اصل، زهرا (1397). ارتباط بین سلامت معنوی و شادکامی در دانشجویان. مجله اخلاق پزشکی، 12(43)، 10-1.

همتی، رضا (1397). احساس شادمانی و عوامل دانشگاهی مؤثر بر آن (مورد مطالعه: دانشجویان دختر دانشگاه اصفهان). جامعه‌شناسی کاربردی، 29(4)، 38-21.

Blanchflower, D.G. and Oswal, A.J.)2004(. Well-being over time in Britain and the USA, Journal of Public Economics, 88(7-8), 1359–1386.

Castriota, S. (2006). Education and happiness: A further explanation to the Easterlin Paradox. Unpublished paper.‏

Chen, W. C. (2012). How education enhances happiness: Comparison of mediating factors in four East Asian countries, Social indicators research,106 (1), 117-131.

Clark, A.E.)2003(. Unemployment as a Social Norm: Psychological Evidence from Panel Data. Journal of Labor Economics, 21(2), 323-351.

Dursun, B. & Cesur, R. (2015). Education, Hopes, and the Happiness of Young Adults.

Easterlin, R. A. (1974). Does Economic Growth Improve the Human Lot? Some Empirical Evidence. In P. A. David & W. R. Melvin (Eds.), Nations and Households In Economic Growth (pp. 89–125). New York, NY: Academic Press.

Easterlin, R. A. (1995). Will raising the incomes of all increase the happiness of all?. Journal of Economic Behavior & Organization, No. 27(1), 35-47.

Easterlin, R. A., McVey, L. A., Switek, M., Sawangfa, O., & Zweig, J. S. (2010). The Happiness–Income Paradox Revisited. Proceedings of the National Academy of Sciences,107(52), 22463-22468.‏

Fabra, M.E. and Camison, C. )2009(. Direct and indirect effects of education on job satisfaction: A structural equation model for the Spanish case، Economics of Education Review 28(5 (,613–627.

Florida, R .Mellander, C. and Rentfrow, P.J. (2013). The Happiness of Cities. Regional Studies 47(4), 613–627.

Gerandi, R. & Novice, E. A. (2013). The effect of happiness training on stress, Annual Review of Psychology Annual Reviews Inc, Paolo Alto California. 52, 141 – 146.

Hayward, K., Pannozzo, L., & Colman, R. (2005). Developing indicators for the educated populace domain of the Canadian index of wellbeing. Interim Report, GPI Atlantic, Halifax.‏

Levin, A., Lin, C. F., & Chu, C. S. J. (2002). Unit root tests in panel data: asymptotic and finite-sample properties. Journal of econometrics, 108(1), 1-24.

Nikolaev, B. (2018). Does higher education increase hedonic and eudaimonichappiness?. Journal of happiness Studies, 19(2), 483-504.

Shin, D. C., & Inoguchi, T. (2009). Avowed happiness in Confucian Asia: Ascertaining its distribution, patterns, and sources. Social Indicators Research, 92(2), 405-427.‏

Stelzner, M. (2022). Growth, consumption, and happiness: modeling the easterlin paradox. Journal of Happiness Studies, 23(2), 377-389.‏

Striessnig, E. (2015). Too educated to be happy, An investigation into the relationship between education and subjective well-being.

Veenhoven, R. (1990), Inequality in happiness, inequality in countries compared between countries, Paper 12th Work Congress of Sociology, Madrid, Spain.

Veenhoven, R. & Bakker, P. (1977). Level of education and the promise of happiness. Working paper, Erasmus University, Rotterdam.